Podstawowe warunki stosowania:
Test McNemara (ang. McNemar test), NcNemar (1947)1). Test ten służy do weryfikacji hipotezy o zgodności pomiędzy wynikami dwukrotnych pomiarów i cechy (pomiędzy dwiema zmiennymi zależnymi i ). Badana cecha może mieć tylko 2 kategorie (oznaczone przez nas i ). Test McNemara można wyliczać na podstawie danych surowych albo z wykonanej na podstawie danych surowych tabeli kontyngencji o wymiarach .
Hipotezy:
Statystyka testowa ma postać:
Statystyka ta ma asymptotycznie (dla dużych liczności) rozkład chi-kwadrat z jednym stopniem swobody.
Wyznaczoną na podstawie statystyki testowej wartość porównujemy z poziomem istotności :
Poprawka na ciągłość testu McNemara
Poprawka ta jest testem bardziej konserwatywny od testu McNemara (trudniej niż test McNemara odrzuca hipotezę zerową). Ma ona zapewnić możliwość przyjmowania przez statystykę testową wszystkich wartości liczb rzeczywistych zgodnie z założeniem rozkładu . Część źródeł podaje, że poprawkę na ciągłość powinno się wykonywać zawsze, natomiast część uznaje, że tylko wtedy, gdy liczności w tabeli są małe.
Statystyka testowa testu McNemara z poprawką na ciągłość ma postać:
Dokładny test McNemara
Powszechną, ogólną zasadą ważności asymptotycznego testu McNemara chi-kwadrat jest warunek Rufibach, czyli to, że liczba niezgodnych par jest większa niż 10: 2), gdy warunek ten nie jest spełniony, wówczas powinniśmy bazować na dokładnych wartościach prawdopodobieństwa tego testu 3). Dokładna wartość prawdopodobieństwa testu oparta jest o rozkład dwumianowy i jest testem konserwatywnym, dlatego obok dokładnej wartości testu MnNemara podano również polecaną wartość dokładną mid-p testu McNemara.
Jeśli przeprowadzone zostało 2 krotnie badanie tej samej cechy na tych samych obiektach - wówczas dla takiej tabeli wylicza się iloraz szans na zmianę wyniku (z na i odwrotnie).
Szansa zmiany wyniku z na wynosi , a szansa zmiany wyniku z na wynosi .
Iloraz szans (ang. odds ratio - OR) to:
Przedział ufności dla ilorazu szans buduje się w oparciu o błąd standardowy:
Uwaga!
Dodatkowo, dla prób o niewielkich licznościach, można wyznaczyć dokładny zakres przedziału ufności dla Ilorazu Szans 4).
Okno z ustawieniami opcji testu Bowkera-McNemara
wywołujemy poprzez menu Statystyka
→Testy nieparametryczne
→Bowker-McNemar
lub poprzez ''Kreator''.
Test wewnętrznej symetrii Bowkera
Test wewnętrznej symetrii Bowkera (ang. Bowker test of internal symmetry), Bowker (1948)5). Test ten jest rozszerzeniem testu McNemara na 2 zmienne o więcej niż dwóch kategoriach (). Służy do weryfikacji hipotezy o symetryczności wyników dwukrotnych pomiarów i cechy (symetryczności 2 zmiennych zależnych i ). Badana cecha może mieć więcej niż 2 kategorie. Test wewnętrznej symetrii Bowker można wyliczać na podstawie danych surowych albo z wykonanej na podstawie danych surowych tabeli kontyngencji o wymiarach .
Hipotezy:
gdzie , , , zatem i to liczności symetrycznych par w tabeli
Statystyka testowa ma postać:
Statystyka ta ma asymptotycznie (dla dużych liczności) rozkład chi-kwadrat z liczbą stopni swobody wyliczaną według wzoru .
Wyznaczoną na podstawie statystyki testowej wartość porównujemy z poziomem istotności :
Przeprowadzono 2 badania opinii studentów na temat określonego wykładowcy akademickiego. Oba badania pozwalały ocenić wykładowcę negatywnie, pozytywnie, lub wybrać odpowiedź neutralną - nie mam zdania. Oba badania przeprowadzono na tej samej próbie 250 studentów z tym, że pierwsze badanie dokonano dzień przed egzaminem z przedmiotu prowadzonego przez ocenianego wykładowcę a drugie dzień po egzaminie. Poniżej przedstawiono fragment danych w postaci surowej oraz całość danych w postaci tabeli kontyngencji. Chcemy zbadać, czy obydwa badania dają podobne wyniki.
Hipotezy:
gdzie np. zmiana opinii z pozytywnej na negatywną jest symetryczna względem zmiany opinii z negatywnej na pozytywną.
Porównując wartość dla testu Bowkera z poziomem istotności stwierdzamy, że opinie studentów zmieniły się. Z tabeli wynika, że istotnie więcej było tych studentów, którzy zmienili swoją opinię na negatywną po egzaminie niż tych którzy zmienili ją na pozytywną, oraz wielu studentów oceniających przed egzaminem wykładowcę pozytywnie po egzaminie nie wyrażało już takiego zdania.
Gdybyśmy ograniczyli nasze badanie do osób mających zdefiniowany pogląd na temat wykładowcy (tzn. oceniają tylko pozytywnie lub negatywnie), to moglibyśmy wykorzystać test McNemara:
Hipotezy:
Porównując wartość dla testu McNemara z poziomem istotności stwierdzamy, że opinie studentów zmieniły się. Istotnie więcej było tych studentów, którzy zmienili swoją opinie na negatywną po egzaminie niż tych którzy zmienili ją na pozytywną. Szansa zmiany opinii z pozytywnej (przed egzaminem) na negatywną (po egzaminie) jest jedenaście razy większa niż z negatywnej na pozytywną (szansa zmiany opinii w przeciwną stronę to: czyli 0.090909).